ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ

                    

            

   

    Έξη ημέρες εργασίας και την εβδόμη αφιερωμένη στον Δημιουργό.

            

ΚΩΣΤΑ ΥΨΗΛΑΝΤΗ

 Σήμερα, μετά απο 30 χρόνια εργασίας με μεροκάματο σε εργοστάσιο και εμπορικό τμήμα, εργάζομαι ακόμα κανονικά ενώ βλέπω τις συνεχιζόμενες απολύσεις.. Μπορώ να χρησιμοποιήσω την τελευταία ημέρα της Εβδομάδας και στον πνευματικό τομέα αλλά και για την διασκέδαση και την οικογένεια.

    
Πόσοι άλλοι εκτός απο μένα μπορούν και το  κατορθώνουν και πόσοι άλλοι εμποδίζονται απο συνθήκες που διαλέγουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους ή τους επιβάλλουν  κάποιοι άλλοι ;

Όταν  επιλέγεις μόνος σου να εργαστείς  για επιβίωση είναι κάτι πολύ διαφορετικό απο αυτό το κέρδος για υπερκατανάλωση. Ο σκοπός σου στην δεύτερη περίπτωση δεν συμφωνεί με τις επιταγές της  θείας πρόνοιας και τις διδαχές του άγιου Κοσμά του Αιτωλού που ζητούσε αυτό το κέρδος να δίδεται σε έργα αγάπης και αλληλεγγύης.

  Η ευταξία και ο προγραμματισμός της αγροτικής οικονομίας της παλαιότερης εποχής, δεν δικαιολογούσαν αποχή των χριστιανών απο τον πνευματικό χώρο στον ανάλογο χρόνο της Κυριακής. Η κάλυψη της απλής ελάχιστης καθημερινής εργασίας δικαιολογείτο ώς αναγκαία, όχι όμως και η παράλογη υπέρβαση του χρόνου αυτού σε βάρος του χρόνου του αφιερωμένου στα πνευματικά έργα.   Βασικό πνευματικό έργα της Κυριακής ήταν η διακονία του πλησίον, γνωστού ή αγνώστου, που αποτελούσε τον δεύτερο τομέα  στην απόδοση της αγάπης. 
 Η αγάπη πρός τον Θεόν – Δημιουργόν και η αγάπη πρός τον άνθρωπον-δημιούργημα στα παλιά χρόνια υπηρετούσαν πιό σωστά τον σκοπό της αξιοποίησης του χρόνου της Κυριακής  επειδή δεν βασίζονταν στην αστική αρχή της μεγιστοποίησης του κέρδους. Τότε, οι βιοτικές απαιτήσεις καλυπτόνταν με την εξαήμερη εργασία ενώ τώρα οι εργοδοτικές κερδοσκοπίες δεν καλύπτονται επειδή βασίζονται στην αστική αρχή του άκρατου φιλελευθερισμού της οικονομίας και στο παράλογο της ακόρεστης καταναλωτικής αναζήτησης.  Θύμα της  αλλαγής του νοήματος της οικονομίας μετά την αστική “επανάσταση”  είναι και  η αργία της Κυριακής που στους κεφαλαιοκράτες παρουσιάζεται σαν εμπόδιο μεγιστοποίησης των κερδών τους. 

 Η Πολιτεία, όμηρος της αστικής τάξης, συνήθως προωθεί τα σχέδιά της, που σίγουρα είναι σε βάρος των εργαζόμενων αφού υφίστανται παράλογες απειλές αναστολής της  εργασίας τους άν δεν συναινούν προς το εργοδότη. Η μεγιστοποίηση του κέρδους που αποτελεί αυτοσκοπό του επιχειρηματία αντιστρατεύεται την θεία εντολή και τις ανθρώπινες ανάγκες.  Σκοπός όλων μας είναι να υπερασπίσουμε το δικαίωμα της αργίας της Κυριακής, όχι με μοναδικό σκοπό την διασκέδαση αλλά πρώτα απ΄όλα την ανάπαυση και ευχαριστία προς τον Θεόν-Δημιουργόν και Άνθρωπο-δημιούργημα..